مادر جان یه خواهشی از شما دارم، شما رو به بی بی فاطمه زهرا سلام الله علیها برام دعا نکنید! آیة الکرسی نخونید! به خدا همین که خمپاره ها زمین میخورن، همه کسانی که دور و برم هستند، به خاک می افتند اما من حتی یه خراش هم برنمیدارم.
روزهای بعد از شهادت، پیرزن به قبر پسرش گلاب می پاشید و میگفت:
دیدی نخوندم عزیزم، دیگه برات آیة الکرسی نخوندم پسر گلم...
و بعد روی قبر بقیه شهدا هم گل می گذاشت و می رفت...
امام علی (ع)
زمستان سال 56 بود که یک خواب، جمشید را به آنچه لایقش بود پیوند داد. شب از نیمه گذشته بود. جمشید با گونه های خیس در حال نماز و دعا بود. صدای در حیاط، او را به خود آورد. موجی از نور او را به عقب راند. چشمهایش به سمت کانون نور خیره شد. از کانون نور طنین صدایی گرم، به دلهره اش پایان داد:
آرام باش فرزندم، من...
خواست خودش را به زمین بیندازد تا پای آقا را ببوسد که دست گرم آقا بر شانه هایش نشست: آرام باش فرزندم، من علی هستم، از امروز نام تو مهدی است. تو از سربازان اسلام خواهی بود و بزودی در قیامی بزرگ شریک خواهی شد!
حیرت زده و مضطرب از خواب برخواست، خیس عرق بود. بوی عطر عجیبی را در فضای اتاق حس میکرد...
از خود بی خود شده بود. صداهای گریه اش، همه اهل خانه را بیدار کرد و او به نام مهدی می اندیشید...
امام علی (ع)
